Parvana adamı görmeden kendisiyle güneş arasına giren gölgesini hissetmişti. Başını çevirince Taliban üniforması içindeki koyu renkli türbanı gördü. Babasının omuzçantasını astığı gibi o da göğsüne tüfek asmıştı.

On bir yaşındaki Parvana, Afganistan’ın başkenti Kâbil’de bombalardan hasar görmüş bir apartmanda bulunan tek odada ailesiyle yaşıyordu. Parvana’nın babası, okul bombalanıp sağlığı bozulana kadar tarih öğretmeniydi, pazar yerindeki bir battaniye üstünde çalışıyor, okuma yazma bilmeyen insanlara mektuplarını okuyordu. Bir gün yabancı ülkede eğitim aldığı için tutuklandı ve ailesi para kazanacak ve yiyecek için alışveriş yapacak kimsesi olmadan kalakaldı.

Aile için durum gittikçe çaresiz bir hâl alırken tek bir çözüm akıllarına geldi. Kız olduğu için sokağa çıkıp para kazanamayan Parvana oğlan kılığına girip mücadele etmek zorundaydı.