Hakkında

Asıl Adı Mehmeş Raşit Öğütçü'dür. 1914-1970 yılları arasında yaşayan Orhan Kemal, Cumhuriyet dönemi romancılarındandır. Babası, Birinci Büyük Millet Meclisi Kastamonu milletvekillerinden avukat Abdülkadir Kemali Beyin siyasal nedenlerle ailesini de alarak Suriye'ye kaçması üzerine, ortaokulun son sınıfında öğrnimini yarıda bıraktı. Adana'ya dönünce, pamuk fabrikalarında işçilik, dokumacılık, memurluk yaptı. İstanbul'a gelip yazarlığa başladı. 1970 yılında gittiği Sofya'da beyin kanamasından öldü. Orhan Kemal, yetiştiği ve yaşama savaşlarını yakından bilip bölüştüğü çevrelerin anlatıcısı oldu. Olaya ve malzemeye önem vererek, biçimi ve süslemeleri ikinci planda bıraktı. Yapıtlarındaki sürükleyicilik, doğallığa ve gerçeğe uygunluğa dayanır.
Yapıtları:
Hikaye Kitapları: Ekmek Kavgası (1949), Sarhoşlar (1951), Çamaşırcının kızı (1952), 72. Koğuş (Uzun hikaye, 1954), Grev (1954), Arka Sokak (1956), Kardeş Payı (1957), Mahalle Kavgası (uzun hikaye, 1963), Önce Ekmek (1968).
Romanları: Baba Evi (1949), Avare Yıllar (1950), Murtaza (1952), Bereketli Topraklar Üzerinde (1954), Suçlu (1957), Devlet Kuşu (1958), Vukuat Var (1958), Dünya Evi (1960), El Kızı (1960), Hanımın Çiftliği (1961), Eskici ve Oğulları (1962), Gurbet Kuşları (1962), Evlerden Biri (1966), sokaklardan bir Kız (1968), Üçkağıtçı (1969), Tersine Dünya (1986).
Nâzım Hikmet'le Üç Buçuk Yıl (anı, 1965). Ölümünden sonra Kaçak, Küçükler ve Büyükler, İstanbul'dan Çizgiler, İnci'nin Maceraları, Yağmur Yüklü Bulutlar, kırmızı Küpeler, Oyuncu Kadın, Serseri Milyoner-İki Damla Gözyaşı adlı kitapları yayımlandı.